Messalina żona Klaudiusza – cesarzowa rzymska – historia – symbol niemoralności

Messalina żona Klaudiusza – cesarzowa rzymska – historia

– W 41 r. spiskowcy zamordowali niezrównoważonego cesarza Kaligulę i jego żonę. Messalina wraz z Klaudiuszem zasiedli na cesarskim tronie. Messalina stała się najpotężniejszą kobietą starożytnego Rzymu.

– Waleria Messalina (Valeria Messalina), ur. 17 lub 18 r. n. e. zmarła 48 r. n. e., cesarzowa rzymska. Trzecia żona Klaudiusza od 39 roku. Z dynastii julijsko-klaudyjskiej. Poślubiła Klaudiusza jeszcze przed jego objęciem tronu. Prawnuczka Marka Antoniusza i Oktawii, siostry cesarza Augusta. Ich małżeństwo był to przede wszystkim interes polityczny, atrakcyjnych partii, spokrewnionych ze sobą panujących rodów. Po wstąpieniu Klaudiusza na tron urodził się syn Brytanik, po 11 miesiącach córka o imieniu Oktawia.

– Messalina po urodzeniu dzieci, by mieć więcej swobody, przeniosła się do nowego pałacu. Wraz z przeprowadzką zaczęła życie pełne rozpusty, pozbawione norm moralnych.

– Klaudiusz był inteligentny oczytany, z dużą wiedzą z zakresu historii, ale także z licznymi schorzeniami fizycznymi. Nieatrakcyjny, po przebytym dziecięcym porażeniu mózgowym, miał liczne tiki ruchowe. Rodzina traktowała go, jak niesprawnego intelektualnie, nie powierzając mu żadnych funkcji.

– Messalina, wychodząc za mąż, miała około 15 lat, Klaudiusz był od niej starszy o przeszło 30 lat, był dla niej „starcem”. Słynna z urody, z nadmiernym popędem seksualnym, nie tylko piękna, ale i podstępna i okrutna. Nie była wierną małżonką. Dzięki atrakcyjności, rodzinnym koneksjom miała wielu kochanków. Lista jej kochanków to 150 partnerów, nie tylko szlachetnie urodzeni, ale także niższych stanów jak wyzwoleńcy i gladiatorzy.

– Wysoka pozycja społeczna, życie w luksusie miały duży wpływ na jej życie. Chciała zabezpieczyć swoją przyszłość, wyeliminować potencjalne zagrożenia. Klaudiusz był pod jej wpływem, manipulowała mężem. Nie zauważał jej amoralności, nieprawości, okrucieństwa, był jej całkowicie oddany.

– By umocnić swoją władzę, zebrała wokół siebie zaufanych ludzi z gwardii pretoriańskiej, którymi kierował zakochany w Messalinie Gajusz Syliusz, senator rzymski. Pozbywała się ludzi, którzy mogli jej w jakikolwiek sposób zagrozić. Intrygami, pomówieniami skazywała ich na wygnanie lub śmierć. Odpowiedzialna jest za zbrodnie z zemsty lub dla osiągnięcia korzyści. Gajusz Syliusz został stracony przez Klaudiusza za związki z Messaliną w 48 roku n. e.

– Zatrudniła zabójców, którzy posłusznie pozbywali się ludzi stanowiących dla Messaliny zagrożenie. Gadatliwych kochanków tych, którzy nie byli nią zainteresowani. Wiernym żołnierzom odwdzięczała się nie tylko zapłatą, organizowała dla nich uczty z udziałem rzymskich kurtyzan. Często sama brała udział w orgiach.

– Przykładem upadku moralnego były zawody, które urządzała jedna z rzymskich kurtyzan. Rywalizacja polegała na ilości, zaspokojonych seksualnie, w ciągu doby partnerów. Messalina była rozwiązła, twierdziła, że jest szczęśliwa, gdy co noc przyjmuje ośmiu mężczyzn.

– Juwenalis, rzymski poeta satyryczny w jednym ze swoich utworów twierdzi, że nieprzyzwoita Messalina, żeby zaspokoić się seksualnie, zatrudniła się w jednym z domów publicznych pod imieniem Lykiska. Przychodziła pierwsza, wychodziła ostatnia.

– Rozrywką, były dla niej orgie zbiorowe, które organizowała i do których zmuszała damy z cenionych rzymskich rodów.

– Jednym z pierwszych wygnańców był Seneka. Za sprawa Messaliny posądzony o romans z Julią Lawilią (siostra Kaliguli), Klaudiusz zesłał go na Korsykę. Za wstawiennictwem kolejnej cesarskiej żony Agrypiny został odwołany i po 9 latach wrócił i objął rolę nauczyciela i wychowawcy młodego Nerona.

– Messalina rozgniewana, że Julia Lawilia, nie oddaje jej hołdu, oraz zazdrosna o wpływ, jaki kobieta miała na Klaudiusza, oskarżyła ją o romans z filozofem. Oskarżona przez cesarza o różne przewinienia i cudzołóstwo została skazana na śmierć. Umarła w 42 roku na wyspie Pandateria, miała 24 lata.

– Podobny los spotkał Julię Helenę (córka Julii Liwii), oskarżono ją o niemoralność. Cesarz Klaudiusz skazał ją na ścięcie. Za tą śmiercią stała również Messalina.

– Życiem zapłacił za brak zainteresowania i odrzucenie Messaliny polityk rzymski, Gajusz Appius Iunius Sylan. Messalina i wpływowy wyzwoleniec Narcyz postanowili pozbyć się Appiusza Sylana. Opowiedzieli Klaudiuszowi swoje sny, w których Appiusz zabija cesarza. Wcześniej wezwali go do pałacu. Gdy Klaudiusz go zobaczył, wydał wyrok, śmierci na polityka oskarżając, go o próbę zamachu stanu. Narcyzowi dziękował za czuwanie nawet w czasie snu.

– Cesarzowa Messalina kazała otruć innego polityka Marka Winicjusza. Odrzucił zaloty Messaliny i domyślał się, że za śmierć Julii Livilli odpowiedzialna jest Cesarzowa.

– Kantoniusz Justus, prefekt pretorianów, zginął, ponieważ Messalina obawiała się, że opowie Klaudiuszowi o jej rozwiązłości.

– Kolejnym nieszczęśnikiem, który za miłość do Messaliny, zapłacił życiem, był Polibiusz. Urodził się jako niewolnik, dzięki odwadze na bitewnych polach zyskał uznanie Klaudiusza, który ofiarował mu wolność i obdarzył go przywilejami i majątkiem. Polibiusz na swoje nieszczęście zakochał się w Messalinie. Dla cesarzowej był jednym z kolejnych kochanków. Polibiusz nie mógł się z tym pogodzić i kiedy prośby o łaskawość Messaliny na nic się zdały, zaczął jej grozić. Messalina, nie mogła na to pozwolić. Czekałaby ją śmierć z ręki kata. By pozbyć się Polibiusza, wmówiła Klaudiuszowi, że Polibiusz jest niebezpieczny i szalony. By uzasadnić wyrok, ogłoszono, że Polibiusz zawiązał spisek przeciwko Imperium.

– Messalina eliminowała swoich wrogów nie tylko z powodów seksualnych, ale i przez chciwość. W 47 roku Messalina zapragnęła Ogrodów Lukulusa, należały one do Waleriusza Azjatyka. Dwukrotnego konsula, czołowej postaci w czasach Klaudiusza. Cesarzowa zapragnęła być właścicielką przepięknego parku i willi. Oskarżyła Azjatyka o zdradę cesarza, dzięki czemu po śmierci niewinnego polityka cieszyła się nową posiadłością.

– Zachłanna Messalina była winna śmierci wielu osób. Nie powiodła się jednak próba wyeliminowania najgroźniejszego wroga Agrypiny Młodszej i jej syna Nerona.

– Legenda głosi, że nasłani przez Messalinę zabójcy, mieli udusić małego Nerona. Pochylili się nad kołyską i ujrzeli śpiącego chłopca z wężem w kołysce. Przerażeni uciekli. Opowiadali potem o niemowlęciu śpiącym z wężami. Wąż w rzeczywistości był zabawką chłopca. Jednak historia o chłopcu śpiącym z wężami skutecznie wystraszyła najemnych zbirów.

– Messalinie pomimo intryg, nie udało się pozbyć Agrypiny i jej syna.

– Kiedy w 48 roku Klaudiusz wyjechał do Ostii pod Rzymem, Messalina wzięła formalny ślub z konsulem Gajuszem Syliuszem, swoim kochankiem. Syliusz zaproponował Messalinie usunięcie Klaudiusza i wspólne rządy nad Rzymem. Stało się inaczej. Jeden z najbardziej oddanych żołnierzy Cesarza doniósł mu o spisku. Konsekwencją tego szaleństwa było aresztowanie Messaliny, Syliusza i uczestników ceremonii weselnej. Poddano ich torturom, by ujawnili nazwiska kochanków cesarzowej. Zatrzymani oprócz Messaliny zostali wygnani lub straceni. Messalinie nakazano popełnić samobójstwo. Nie potrafiła sama się zabić, pilnujący ją dowódca oddziału wojskowego przebił ją mieczem w Ogrodach Lukulusa.

– Agrypina Młodsza po skazaniu Messaliny na śmierć, w 49 roku została czwartą żoną, swojego stryja Klaudiusza. Otrzymała tytuł Augusty, doprowadziła do adopcji przez Klaudiusza swojego syna Nerona.

Messalina uważana jest za największą nimfomankę starożytności. Żyła w czasach walki o władzę, spisków, gwałtów, orgii, przekupstwa. Zapisała się na kartach historii jako kobieta perwersyjna, absolutnie zła, która nie miała skrupułów, oskarżając i skazując na śmierć niewinnych ludzi. Była przy tym przebiegła, a swoją pozycję wykorzystywała do osiągania celów osobistych i politycznych. Po jej śmierci Senat nakazał „potępienie pamięci”, usunięcie pomników i wizerunków z miejsc publicznych i prywatnych Messaliny skazanej na zapomnienie.

Źródła wielu informacji z życia Messaliny są nieznane, wiele z nich to plotki, niesprawdzone lub kłamliwe teorie.